In Heldergem kunnen ze er van meespreken. Het dorp, ongeveer 2.000 inwoners groot, worstelde vijfentwintig jaar geleden met zijn voorzieningenniveau. Na de sluiting van de basisschool was er quasi niets meer waar de inwoners elkaar konden tegenkomen en een praatje slaan. Heldergem, deel van de gemeente Haaltert, was in Vlaanderen zeker niet uniek. Maar toen het gemeentebestuur zijn plannen ontvouwde om de school af te breken en sociale woningen in te planten, begonnen enkele inwoners, gesteund door het verenigingsleven te dromen van een dorpshuis. Ze wilden een open huis, een echte ontmoetingsplek voor het dorp en de verenigingen en met een activiteitenaanbod waar alle leeftijden en gezindten welkom waren.
William Minnaert, voorzitter van de dorpsraad, vertelt: “Het gemeentebestuur was in het begin niet mee. Ik ben voor de eerste keer in mijn leven gaan betogen. Gelukkig kregen we ook steun van buiten. Samenlevingsopbouw vzw hielp ons om een subsidiedossier op te maken waardoor de gemeente de oude school kon renoveren en herbestemmen tot dorpshuis.” Het HOC, of voluit Heldergems Ontmoetingscentrum De Fransman* is sindsdien niet meer weg te denken uit het sociaal-culturele leven van het dorp. Gevraagd naar de rol van het dorpshuis klinkt het: “Absoluut essentieel.”
Door de jaren heen groeide het aantal gebruikers. Vooral de verenigingen kregen een groeistuip. Kwissen, eetdagen, linedancen, judo, speelpleinwerking, computercursus, opleidingen, middagmalen, toneel, koorzingen, dorpsraad, … het licht blijft lang aan. En met de beslissing om het Lokaal Dienstencentrum De Kompanie (LDC) van de gemeente in het HOC te vestigen, is er nu ook een dagelijkse permanentie en op dinsdag, donderdag en vrijdag een middagmaal (inschrijven verplicht).
Johan Baetens, secretaris van de dorpsraad, neemt ons mee in de gebouwen. Meervoud, want ondertussen is het naastliggende oud-gemeentehuis ook verbouwd tot ontmoetingscentrum. “Reserveren gebeurt online. Via ZOEM. Enkel verenigingen hebben toegang. Ze kunnen gebruik maken van de keukens en van alle zalen. Een paar kamers zijn gesloten omdat daar materiaal permanent is opgeslagen.” Een paar kleine mankementen vallen op. Johan vervolgt: “Het opzetten van zo’n ontmoetingscentrum vraagt toch wel kennis. Hoe vroeger de gebruikers betrokken worden, hoe hoger de kwaliteit.”
Beide heren zijn zeer tevreden over hoe het gelopen is. Nu het HOC ook LDC is, is het dorpshuis een vaste waarde in de gemeente.
* De naam Fransman verwijst naar de seizoenarbeiders die tijdens de bietenoogst in Frankrijk gingen werken.
Eigen foto's.
